Ostatni pocałunek Pani Jesień

Romantyczny tytuł, wiem. Ale romantyczką jestem i żadna siła tego nie zmieni, więc musicie się przyzwyczaić, że jak coś mnie ruszy, to mnie ruszy po całości i popłynę z wyobraźnią. To tak tytułem wstępu.

Ostatni post zawierał kilka rad jak sobie poradzić z brakiem weny. I byłabym gołosłowna, gdybym Wam radziła a sama się nie stosowała, więc komplet powstał specjalnie na wyzwanie listopadowe Szuflady (klik)

Jest to odlew z żywicy epoksydowej, którą od niedawna się zajmuję, więc połączyłam przyjemną naukę nowej techniki (ha! Poprzedni post się kłania :)) i podjęcie pierwszego w życiu wyzwania. I była to dla mnie czysta przyjemność, czysta improwizacja i absolutny eksperyment. Kwiaty własnoręcznie zbierane i własnoręcznie zasuszone i w tym momencie żałuję, że nie mogę Wam przekazać tego zapachu podczas pracy. Właśnie ten zapach zasuszonych kwiatów skojarzył mi się z chwilą tuż przed pocałunkiem ukochanej osoby, a jesień, szczególnie ta złota, bezdeszczowa, ma w moim sercu szczególne miejsce. Cóż mogę jeszcze napisać? Do zobaczenia Pani Jesień, za niecały rok! 

Wisior z zatopionym mixem płatków